# 7 miesięcy później

Witam.
Przeziębiona i leżąca w łóżku. Z brakiem motywacji do czegokolwiek. Brakuje mi kogoś, czegoś. Czuję się samotna, siedząc tu. Nie mogę też skupić się na lekcjach po raz pierwszy w moim życiu coś jest ważniejsze niż nauka. Przeraża mnie to jak bardzo pragnę jego bliskości. Tak bardzo, że chcę się od tego uwolnić, oddalić żeby mój mózg mógł znów pracować na pełnych obrotach.

Muszę być silna. Przestać o tym myśleć. Skupić na tym co teraz najważniejsze.

Jutro wracam do dawnej mnie.

Koniec z pobłażaniem. Podcast sam się nie przesłucha a public speech sam nie zrobi. Są priorytety. Odkryte na nowo.

night
f x

# back again

24 / 03 / 19

22:49

next day

Kolejny powrót do miasta. Kolejny tydzień na uczelni. Wszystko wydaje się być w porządku. Układa się, ale... Zawsze musi być jakieś ale.
7 marca zaczęłam leczenie retinoidami. Myślałam, że wszystko będzie pięknie, bo w końcu wyleczę skórę i nawet te liczne skutki uboczne przestały mnie przerażać. Chociaż teraz nieźle dają mi w kość. Nie wiedziałam jednak, że początki będą aż tak trudne. Moja skóra pogorszyła się, niesamowicie. Już nie dość, że jest wysuszona to jeszcze wysypało mnie. Nie mam ochoty wychodzić z pokoju, a co dopiero z mieszkania na uczelnię. Naprawdę mam nadzieję, że niedługo to się skończy i będzie lepiej. Wcześniej było źle, ale przynajmniej mogłam na siebie patrzeć w lustrze. Teraz najchętniej bym je zbiła..

Ach, jutro jeszcze zajęcia z francuskiego. Nie chcę znów zrobić wtopy i czuć się głupio przed panią doktor. Naprawdę mi zależy na nauce tego języka, ale obecnie boję się tam iść, bo mam wrażenie jakbym nie spełniała czyichś wymagań. Chyba swoich przede wszystkim. Wciąż jest mi mało. Wciąż robię sobie wymówki.

Jesteś ZA MAŁO ładnamądrazabawnazorganizowanawysportowanawszystko. 

be finally happy, it is not a lot.